Hoe herken ik de zieke hond?
Een hond is voor zijn verzorging en welzijn volledig van de eigenaar afhankelijk. Op het moment dat wij dus voor een hond kiezen, kiezen wij voor zijn/haar leven lang verantwoordelijkheid.
Een van die verantwoordelijkheden is dat de hond de medische zorg krijgt die hij nodig heeft. Dit houdt in dat hij geënt en ontwormd moet worden indien dit nodig is. Naar de dierenarts moet gaan indien dat nodig is. Maar dit houdt ook in dat wij goed op moeten letten en alert zijn om te zien of de hond ook medisch in orde is.
Bij dieren is dit meestal heel moeilijk beoordelen, ze klagen niet, en in tegenstelling tot mensen laten ze meestal pas heel laat merken als er iets aan de hand is. Immers van nature wil een dier niet snel laten merken dat het verzwakt is. Daar waar mensen snel vragen om extra zorg en aandacht, probeert een dier zijn ongemak zo lang mogelijk te verbergen.
Wij moeten dus op onze hond letten en zeker alert zijn indien er iets verandert.
GEDRAGSVERANDERING / OPVALLEND GEDRAG
Dat er medisch iets niet in orde is met de hond, is soms voor de eigenaar als eerste te merken aan een gedragsverandering. Vaak wordt onterecht de hond als bv vals, agressief of onzindelijk betiteld. Helaas ook nog vaak hiervoor gestraft, terwijl er eigenlijk iets medisch aan de hand is ( bv blaasontsteking, schildklierafwijking, oormijt enz.).
Heel belangrijk is het dus om, als er iets in het gedrag van uw hond veranderd is, eerst naar de dierenarts te gaan, om te laten onderzoeken, of dit misschien een medische oorzaak kan hebben. Immers meer dan eens kan het gedragsprobleem worden opgelost als het medische probleem wordt behandeld. Zonder oplossen van het medische probleem kunnen de problemen niet te overzien zijn.
Ook kan sloomheid of neurotisch gedrag een medische oorzaak hebben. Een slome hond wordt wel eens uitgelachen, maar een longprobleem, hartprobleem of ontsteking kan bv al de oorzaak zijn van sloomheid. Een hond die niet graag loopt kan bv een (een) slechte conditie hebben door een medische oorzaak, als hierboven genoemd, maar ook gewoon iets onder zijn voet hebben, of last van een gewricht, of spierpijn.
Probeer altijd zelf al thuis zo goed mogelijk na te gaan, of er iets gebeurd is , veranderd is en vanaf wanneer, of onder welke omstandigheden de hond zich anders gedraagt.
UITERLIJKE VERANDERING
Houd ook het uiterlijk van uw hond in de gaten, en vooral veranderingen hierin. Krijgt uw hond buiten de ruiperiode, een doffe vacht terwijl hij normaal mooi glanst, een andere vachtstructuur, kale plekken, huidschilfers, rood worden/ bleker worden van huid of bultjes, dan kan dat een indicatie zijn dat er medisch iets aan de hand is en de hond naar de dierenarts moet.
Ook het dik of mager zijn van een hond kan een medische oorzaak hebben, en moet met de dierenarts doorgenomen worden.
Mensen die hun hond goed kennen, kunnen ook de blik van hun hond lezen en zien dat hij bv pijn heeft. Dit is echter voor veel mensen moeilijk te beoordelen, mede ook door de verschillen in uiterlijk en temperament van de betreffende hond.
Het uiterlijk van de ogen van een hond zijn belangrijk om extra in de gaten te houden. Indien deze bv tranen, kan er met de wimpers iets mis zijn. Ook bolle ogen, extra kleine ogen, doffe ogen of vreemde schittering in de ogen zijn belangrijk om in de gaten te houden. Indien men hier een afwijking en zeker een plotselinge afwijking in ontdekt, is het belangrijk om naar een specialist te gaan. Die heeft gespecialiseerde apparatuur en kan relatief goedkoop een algemene oogtest doen.
Het dikker (en evt. warmer) worden van een gewricht kan duiden op een ontsteking en ook deze uiterlijke verandering dient door een dierenarts gecontroleerd te worden.
UITSCHEIDING
De uitscheiding van een hond kan duiden op een medisch ongemak, afwijking of ziekte. U moet dus alert zijn op de hond zijn ontlasting. Deze kan vaker zijn dan normaal (bv diarree), maar ook minder vaak dan normaal (bij verstopping), of helemaal niet (afsluiting). Ook de urine kan een indicatie zijn. Plast de hond erg veel, erg weinig, een vreemde kleur enz. vang dan een ochtendplasje op van de hond en neem dit mee naar de dierenarts voor onderzoek.
Braakt een hond dan kan dit verschillende oorzaken hebben. Een hond heeft geen braakreflex zoals een mens, maar kan bv door te snel te eten, of een stukje bot te eten snel even wat uitbraken, zonder dat hij echt ziek is. Ook kan een lege maag, of het eten van gras, wel eens zorgen voor een rot gevoel en wat lichtgelig braaksel veroorzaken.
Anders is het als de hond veel braakt, nauwelijks eten binnen houdt, braakneigingen heeft en niet kan braken, zijn braaksel een vreemde kleur heeft, of er bloed bij het braaksel zit. Ook moet men zich ongerust maken als de hond braakt terwijl hij een zieke indruk maakt en/of koorts heeft. 
Oogafscheiding kan verschillende oorzaken hebben. Er kan iets met de bouw van het oog zijn (bv genetisch), waardoor bv de wimpers naar binnen krullen en de oogbol geïrriteerd raakt of de traanbuis kan verstopt zijn. De hond kan ook elders een medische kwaal hebben welke echter zijn ogen doen pussen. Ook kan hij iets in zijn oog gekregen hebben waardoor zijn oog beschadigd is, of zijn oog ontstoken is.
Honden die een vreemde reukafscheiding hebben uit hun mond, moeten ook even nader onderzocht worden. Het kan een mondprobleem zijn in de vorm van tandaanslag, tandbederf of tandvleesproblemen, maar het kan ook een andere oorzaak hebben bv in het uitscheidingssysteem, zoals een nierprobleem.
WANNEER GAAN WE MET SPOED NAAR DE DIERENARTS?
Allereerst bij twijfel; men kan immers beter een keer voor niets gaan, dan een keer te laat.
Verder:
- Als de hond bloed braakt of uitpoept.
- Als de hond een sterk bloedende wond heeft.
- Als de hond hoge koorts heeft (38-38,5 is normaal, vanaf 39 is koorts).
- Als de hond niet meer op wil staan, of door zijn poten zakt.
- Als de hond ziek is, geopereerd is of een ongeluk gehad heeft en hierna zeer bleke slijmvliezen heeft. (controleer in zijn mond, deze zijn normaal roodachtig en als men erop drukt roze, en bij loslaten snel weer rood).
- Als de hond niet meer op ons of zijn omgeving reageert.
- Als de hond zijn reflexen minder worden.
- Als de hond braakneigingen heeft en er komt niets uit (zijn buik voelt dan gespannen aan en de hond kermt van pijn).
- Als de hond in zijn mond gestoken is door een insect.
U bent verantwoordelijk voor het welzijn van Uw hond, voor sommige mensen gaat dit verantwoordelijkheidsgevoel niet ver genoeg, zij gaan niet snel/vaak genoeg met hun hond naar de deskundige/dierenarts indien dit wel nodig zou zijn.
Andere mensen zijn niet goed in het beoordelen en twijfelen of zij wel of niet zouden gaan. Bedenk, dat u eerst kunt bellen en de situatie uitleggen. Probeer dit dan wel zo goed mogelijk te doen. Het is immers voor de dierenarts of zijn assistent, moeilijk door de telefoon te beoordelen hoe de situatie van uw hond is.
Ook zijn er mensen die bij het minste of geringste een kwaal zien en naar de dierenarts gaan. Sommige mensen kunnen bijna hun hond ziek kijken.
Bedenk bij de beoordeling van de situatie van uw hond in alle redelijkheid of het echt nodig is om medisch te behandelen. Probeer het soms op u zelf , of uw kinderen te projecteren: Immers indien u een keer braakt of een dag iets dunnere ontlasting heeft, gaat u zelf ook niet meteen voor een antibioticakuur naar de dokter.
THUIS
Er zijn kleine dingen die u zelf thuis ook kunt doen voor de medische zorg van uw hond, net zo goed als dat u bij uw kinderen een pleister plakt, een hoestsiroopje geeft, een warm kruikje, of een ijsblokje legt.
Houd wel altijd in de gaten, dat uw kinderen kunnen praten en u laten weten hoe iets voelt, maar uw hond dit niet altijd kan.
Bij verdenking van ziekte of ontsteking, kunt u uw hond temperaturen (anaal). De temp. Van een gezonde hond ligt normaal gesproken tussen de 38-38,5 graden celcius. Vanaf 39 graden heeft de hond koorts.
Indien de hond geen koorts heeft wil dit overigens niet zeggen dat er niets aan de hand is, maar (wel) koorts duidt er wel op dat er iets aan de hand is, en u contact op dient te nemen met uw dierenarts.
WONDJES
Een klein wondje of schaafwondje, kunt u ontsmetten met betadine (let op want niet elk ontsmettingsmiddel welke geschikt is voor mensen, is geschikt voor dieren). U kunt het nadien enkele malen daags insmeren met Calendulazalf.
Grotere wondjes, die niet gehecht hoeven of kunnen worden, kunt u ook behandelen zoals hierboven. Bovendien dienen ze dagelijks gewassen/uitgespoeld te worden.
Afhankelijk van het type wond kan dit zijn met soda opgelost in water (houd de wond langer open), biotex groen opgelost in water, of badedas classic (laat de wond sneller drogen) opgelost in water.
Een pussig wondje kunt u wassen met waterstofperoxide 3 procent.
Let bij de behandeling van wondjes heel goed op of er niets meer in de wond zit, en verwijder dit goed net zoals evt. erin gekomen haar van de hond. Bij goede behandeling is het niet nodig het haar rondom te knippen. Dit veroorzaakt meestal extra ongemak door kleine loszittende haartjes ,die moeilijk te verwijderen zijn en door irritatie van de omliggende huid, door scheren of knippen.
Zorg er uitdrukkelijk voor dat de hond niet aan de wond gaat likken. Een klein wondje kan door overmatig likken van de hond in een zeer korte tijd veranderen in een likplek, die zeer moeilijk te genezen is. Eventueel moet de hond voorzien worden van een kraagkap, zodat hij niet bij de wond kan. Ook zijn er diverse andere artikelen in de handel die voorkomen dat de hond niet bij de wond kan, zoals een flexibele nylon kraag, een opblaasbare kraag, een medical petshirt of, voor kleine honden, een babyromper. Echter, het is afhankelijk van de plaats van de wond welk middel men gebruiken kan. Voor sommige problemen blijft de stevige kap helaaas de enige oplossing.
Indien de hond een lik of bijtplekwondjes heeft, waar hij zelf moeilijk af kan blijven is het belangrijk te ontdekken waardoor deze plek is ontstaan.
Er kunnen verschillende oorzaken zijn:
- Een aanwezig wondje
- Onderhuidse splinter, grasaar o.i.d.
- Een allergie
- Vlooien
- Verstopte anaalklieren
- Neurotisch gedrag
De plek zelf wordt afhankelijk van de ernst, behandeld als eerder genoemde wondjes. Maar het spreekt voor zich dat vooraf of gelijktijdig, ook de oorzaak aangepakt dient te worden.
Een allergie kan ontdekt worden door het weglaten van mogelijke veroorzakers (bep. Voedingsmiddelen, wasmiddelen, bestrijdingsmiddelen, planten, vlooien enz.) en/of door een allergietest bij de dierenarts.
Vlooien zijn zichtbaar door hun uitwerpselen (zwarte pikkeltjes in de vacht, vooral achter bij de staartaanzet), en door het kammen met een vlooienkam waarin de vlooien achterblijven, of het grondig inspecteren van de huid waar de langwerpige donkere insectjes snel wegrennen of wegspringen. Tevens kan het zijn dat de hond zich veel krabt en bijt.
Verstopte anaalklieren zijn soms zichtbaar doordat de hond met zijn achterwerk over de grond schuurt het zgn. sleetje rijden, en/of doordat de hond zich veelvuldig achter bijt en jeukt. Ze kunnen door een handig iemand met ervaring uitgeknepen worden, door met een grote prop papier in de hand, links en rechts van de opening te knijpen, zo niet, dan kan men even naar de dierenarts gaan om dit te laten doen en de hond van veel ongemak af te helpen. NB indien men dit zelf doet, dient men dit slechts in uiterste nood te doen en vooral niet preventief vaak, daar anders de klieren teveel gestimuleerd worden.
Neurotisch bijtgedrag kan men het beste met een kundige gedragsbegeleider bespreken om te behandelen.
VERTERING
Honden kunnen in noodgeval, wel een week zonder voedsel (dit is natuurlijk niet goed voor hun) en het toch overleven. Indien Uw hond echter niet wil eten kan dit verschillende oorzaken hebben, en moeten we toch heel alert zijn en evt. contact opnemen met de dierenarts:
De hond heeft geen honger, bv als hij al voldoende eten gehad heeft. Voor sommige mensen is het moeilijk de hoeveelheid benodigd voer in te schatten. De verpakkingen geven meestal teveel aan, en als men dit dan voert krijgt de hond het vaak niet op (immers ook afhankelijk van activiteit en ras en niet alleen afhankelijk van grootte en leeftijd). Belangrijk is naar het gewicht van de hond te kijken ipv het gewicht van de voeding. Een hond is goed van gewicht indien men de ribben, en darmbeenderen kan voelen maar niet kan zien.
De hond lust het eten niet of heeft het niet graag. Ook honden hebben hun persoonlijke smaak en voorkeur. Sommige zijn echte lekkerbekken, zij kunnen lang weigeren te eten totdat ze iets krijgen wat ze lekkerder vinden. Let op dat U niet alleen voert wat de hond lekker vind. Hij moet een complete uitgebalanceerde voeding krijgen. Eet hij zijn eten niet omdat hij iets anders verwacht welke hij lekkerder vind. Neem het niet aangeroerde weg na een paar minuten en presenteer het later weer.
De hond heeft pijn, bv aan zijn tanden, of zijn kaak. Kijk in zijn mond of U iets kunt ontdekken, en voel evt.of hij zijn kaak normaal kan bewegen, ga naar de dierenarts.
Uw hond is ziek, neem zijn temperatuur. Indien hij geen temperatuur heeft en zijn eetlust niet verbeterd binnen bv twee dagen, neem dan toch contact op met de dierenarts.
Uw hond heeft een verstopping, de hond voelt zich niet goed, will niet eten en indien hij ook geen ontlasting heeft moet de hond naar de dierenarts. Het kan zijn dat Uw hond een vreemd voorwerp heeft ingeslikt, of een andere oorzaak waarom de doorgang verbroken is.
DE ONTLASTING VAN HONDEN
In het algemeen plassen reuen vaker dan teven, omdat zij meer reukvlaggen uitzetten. Dit is volledig normaal gedrag. Een reu plast dus meestal niet in een keer leeg.
De meeste teven plassen veel in een keer en minder vaak dan reuen. Echter er zijn ook teven die meermaals afpalen en net als reuen hun geurvlaggen uitzetten door meerdere kleine plasjes. Ook kan een teefje ten tijde dat de loopsheid eraan komt meermaals gaan plassen.
Indien zindelijke honden in huis gaan plassen, of honden die eerst weinig plasten nu ineens veel gaan plassen, kan dit verschillende oorzaken hebben, die alle door de dierenarts onderzocht dienen te worden.
Buiten stress kunnen er medische oorzaken zijn zoals: blaasontsteking, nierproblemen, prostaatproblemen, baarmoederproblemen, enz.
Ook indien de kleur van de urine afwijkt of de hond ineens opvallend meer gaat drinken, is controle door de dierenarts gewenst. Vaak is het brengen van een ochtendplasje al voldoende, maar soms kan een uitgebreider onderzoek nodig zijn.
Deel deze pagina